ABRS 16-1-2013, LJN BY8552 In beroep blijkt dat niet b en w maar GS het bevoegd gezag zijn. GS bekrachtigen echter het besluit. Kan op deze wijze het bevoegdheidsgebrek hersteld worden? Ja, zegt de Afdeling:
“4.3.2. De bij besluit van 19 april 2011 verleende vergunning is een vergunning als bedoeld in artikel 8.1 van de Wet milieubeheer (oud). Deze vergunning was op 18 juni 2012 echter niet onherroepelijk, zodat deze niet kon worden gelijkgesteld met een omgevingsvergunning.
Dit betekent dat het college van burgemeester en wethouders zijn bevoegdheid om die vergunning te wijzigen niet aan artikel 2.4, eerste lid, van de Wabo kon ontlenen. Evenmin bood enige andere bepaling bij of krachtens de Wabo gesteld, grondslag voor die bevoegdheid. Nu het gaat om een wijziging van een Wet milieubeheer-vergunning, die niet kan worden gelijkgesteld met een omgevingsvergunning, blijft ten aanzien van de totstandkoming daarvan en de regeling van bezwaar en beroep daartegen het recht zoals gold vóór 1 oktober 2010 van toepassing. Dat artikel 1.2, tweede lid, aanhef en onder b, van de Invoeringswet Wabo hier niet van toepassing is, maakt dit niet anders.
Gelet op het vorenstaande was niet het college van burgemeester en wethouders maar het college van gedeputeerde staten op 18 juni 2012 bevoegd de vergunning te wijzigen.
4.3.3. Het college van burgemeester en wethouders heeft het besluit van 18 juni 2012 genomen ter inwilliging van een krachtens artikel 2.31, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wabo gedaan verzoek van het college van gedeputeerde staten. Het college van gedeputeerde staten heeft na heropening van het onderzoek bij brief van 18 oktober 2012 de Afdeling meegedeeld dat het achter het besluit van 18 juni 2012 staat en een inhoudelijk gelijkluidend besluit zou hebben genomen als het had onderkend dat het zelf bevoegd was. De Afdeling leidt hieruit af dat het college van gedeputeerde staten het besluit van 18 juni 2012 heeft bekrachtigd en het geheel voor zijn rekening neemt. Gelet hierop ziet de Afdeling in zoverre geen aanleiding het besluit van 18 juni 2012 in zoverre te vernietigen.”